Cheshire Weeshuis en Boerderij Ontwikkeling – Kaoma, Zambia
Onze volgende bestemming vanuit Kafue National Park was Kaoma, waar we een weeshuis zouden bezoeken. We wisten echter niet dat op de dag dat we vertrokken het ook de Zambiaanse Onafhankelijkheidsdag was (van de Britten zoals gewoonlijk). Net als in elk land gaan mensen de straat op om zoveel mogelijk te dansen, drinken en de regels te negeren! Gelukkig zijn de Afrikanen aardig voorzichtig met auto’s (waarschijnlijk voor een goede reden), dus meestal waren ze al uit de weg toen wij voorbij kwamen. Koeien en geiten kunnen hier nog iets van leren. Zelfs al leverde het wat vertraging op, het was erg leuk om de Zambiaanse mensen te zien feesten.
We kwamen aan bij het Cheshire Weeshuis Guesthouse rond 18.30 uur. De opbrengst van het guesthouse wordt geïnvesteerd in het weeshuis, dus een goede manier om geld uit te geven! Voor de eerste keer in een lange tijd sliepen we in een echt bed, maar ik kan je vertellen dat ik de dak tent mistte. Dit had weinig te maken met de awesomeness van onze dak tent en meer met de kwaliteit van het bed wat meer op een soort badkuip leek (Kellie en ik rolden de hele nacht tegen elkaar aan, lastig maar knus!).
De twee fantastische dames die het weeshuis besturen, hier leggen ze ons het één en ander uit over de boerderij.
De volgende morgen zouden we echter erg geïnspireerd worden. We werden naar het weeshuis geleid waar we zuster Mary, een Ierse immigrant ontmoette. Deze prachtige dame verliet Ierland ongeveer 39 jaar geleden om het Cheshire Weeshuis op te zetten en kinderen met een weesfamilie te voorzien van een gezin. 39 jaar!! Ik denk dat de meeste mensen die dit lezen amper geboren waren (zoals zuster Mary ons ook benadrukte toen we hiernaar vroegen!). De meeste van de kinderen die ze hebben opgenomen, hadden hun ouders verloren aan HIV/AIDS of andere epidemieen. Zuster Mary vertelde ons dat er vroeger helemaal geen weeskinderen in Zambia waren, omdat iedereen familie is. Normaal gesproken, nemen nabestaanden de kinderen in huis. Echter door een epidimie zijn er zoveel wezen dat nabestaanden niet meer genoeg geld/ruimte hebben om zoveel kinderen op te nemen. Zeker omdat elke gezin hier minstens drie kinderen of meer heeft. Een hele nieuwe familie aannemen is dus te veel. Dit maakt een weeshuis, zoals het Cheshire Weeshuis, een cruciale onderdeel wat nodig is in elke regio van Zambia of Afrika.
Zuster Maria (Ierland) en Ruth (Zambia), de twee dames die hun hele leven geven aan het onderhouden van deze weeskinderen.
De oorspronkelijke strategie van het weeshuis was alleen het aannemen van baby’s omdat deze nog helemaal niks voor zichzelf kunnen doen. Vervolgens zorgt het weeshuis voor ze, totdat ze oud genoeg zijn om zelfstandig rond te lopen. Dan zouden ze terug kunnen naar hun familie, omdat familie één van de meest belangrijke dingen in Zambia is. Echter, hun familie kwam nooit opdagen om ze op te halen. Uiteindelijk hebben ze heel veel tijd gestopt in het zoeken van de families van zo veel mogelijk weeskinderen. Maar sommige families zijn nooit gevonden en deze kinderen bleven bij het weeshuis en beschouwen dit nu als hun thuis. Na dit verhaal waren we niet verbaasd toen zuster Mary ons vertelde dat het weeshuis, dat voorheen tot wel 60 baby’s huisde, geen kinderen meer aanneemt. De reden, buiten het feit dat families niet terugkomen voor de kinderen, is zoals gewoonlijk een gebrek aan geld. Ruth, de vrouw die al meerd dan 25 jaar in het weeshuis werkt en de taak van zuster Mary heeft overgenomen, vertelde ons dat ze op dit moment slechts ongeveer 40% van het inkomen hebben dat ze nodig hebben. De 23 kinderen die er zijn, zijn momenteel op een leeftijd waar ze naar school gaan. En net zoals ouders hun kinderen willen verzorgen, betaalt ook het weeshuis hun volledige opleiding. Acht van de kinderen gaan naar de universiteit om beroepen zoals verpleegkunde, mechanica, milieutechniek of onderwijs te leren, de overige kinderen gaan momenteel naar de basis- of middelbare school.
Een oude foto van de kinderen die nu in het weeshuis zitten. Omdat we vanwege privacy redenen geen foto’s mochten maken, gaf zuster Maria ons deze foto.
Het schoolgeld in Zambia is verhoudingsgewijs zeer hoog. De basisschool niet, deze is in principe alleen betaling van de uniformen, boeken, enz. Maar voor de middelbare school betalen ze hier ongeveer €300 per jaar, en voor de universiteit zelfs zo’n € 1000 per jaar. En dit zijn alleen kosten aan de school, dan komen nog de kosten voor boeken, kleding, onderdak en extra dingetjes erboven op. Wat dat betekent is dat ouders een fortuin moeten betalen als je hoogopgeleide kinderen in Zambia wilt. Vooral als je veel kinderen hebt, zoals de meeste hebben. Het weeshuis financiert het allemaal al. Zij hebben gekozen voor een strategie die de kinderen handhaaft tot ze volledig onafhankelijk kunnen zijn.
En een groot onderdeel hiervan is de boerderij. Het is de visie van het weeshuis om volledig zelfvoorzienend te zijn. Dit zodat ze niet afhankelijk zijn van de onregelmatigheid van donaties. Het is voorheen voorgekomen dat de opleiding van de kinderen in het geding kwam, simpelweg omdat ze niet op tijd donaties binnen hadden. Als gevolg hiervan begon het weeshuis het Farm Development Project. Door het maken van nshima (maïsmeel of pap), pindakaas, Moringa bomen en aardappelen, met kippen, varkens en eenden, draagt de boerderij zoveel mogelijk bij aan de fondsen voor het weeshuis. Daarnaast leert dit project de kinderen om zelfvoorzienend te zijn.
Wil je meer weten of dit project? Contact ons, of neem een kijkje om hun website, klik hier.
Pingback: The Cheshire Orphanage and Farm Development Project - Kaoma