We vertrokken en tegen de tijd dat we eindelijk de gate bereikten, wisten we het nog steeds niet zeker. Dus maakten we gebruik van onze “geweldige” rekenkunsten, waarna we een educated guessok konden maken dat we zeker niet terug in Maun konden komen als we meteen de Okavango ingingen. Makkelijke beslissing, we moesten terug naar Maun, en we moesten snel zijn omdat we het nog airtime voor de telefoon moesten kopen zodat we het boekingskantoor konden bellen om onze camping te annuleren. En geloof het of niet, twee minuten voor het boekingskantoor zou sluiten staan wij buiten een winkeltje met airtime in onze hand! We hadden het gehaald, of eigenlijk Lars had het gehaald, met waanzinnige rijvaardigheden en een enorme hoeveelheid grote kuilen die misschien de banden van iemand anders hadden geknald, maar niet die van Sisi’s. Dus, wij bellen… oke, het andere nummer… Nope.. niemand neemt op! Hebben we daarvoor zo ons best gedaan! Jammer, maar helaas. We verbleven die nacht in Maun en hadden expres een camping met WiFi gezocht zodat we onze pech konden omdraaien in iets positiefs. Namelijk het downloaden van een app met de naam Tracks4Africa. Dit is een navigatie-app die offline kan worden gebruikt met aaaalllllleeee wegen erop (nja, bijna alle), inclusief de kleine 4×4 tracks die je eigenlijk helemaal geen wegen kan noemen in bijvoorbeeld de National Parks. Vera en Eddie hadden deze app hun hele reis gebruikt en vertelden ons dat het de prijs zeker waard was… En even ter zijde, na de eerste dag waren we al hier al ruim van overtuigd. Het geeft ons echt een gevoel van vrijheid, omdat we nu altijd weten waar we zijn en hoe lang het duurt voordat we op onze bestemming aankomen.

De volgende ochtend reden we die 130 km die we naar Maun hadden gereden, weer terug, waarbij we via de zuidpoort van Moremi Game Reserve reden, zodat we wat wilde dieren konden zien. Maar we moesten vóór 16.30 uur in het dorp Khwai zijn, want dan zou het boekingskantoor sluiten. Dus wij kwamen daar rond 16.00 uur aan… En toen pas ontdekten we dat het zondag was… Wat is dit joh! Op de een of andere manier lijkt het altijd zondag te zijn als wij dingen moeten regelen!! Want ja, natuurlijk zijn ze op zondag gesloten. Dus wat moeten we nu doen? Nja, laten we dan maar gewoon naar de camping gaan. Godzijdank hebben we die app gedownload, anders hadden we hem misschien wel nooit gevonden! Plus nu konden we de scenic route nemen, langs de rivier. En mooi dat het hier was joh! Wij denken dat we Moremi GR inmoeten, maar we konden gewoon in dit gebied blijven. Het hele Khwai-gebied, hoewel niet officieel een Nationaal Park, waas evenzeer een natuurgebied als Moremi of Chobe. Sterker nog, het is de verbinding tussen de twee parken. Dus het was prachtig! We reden langs de rivier en om de 50 meter stond wel een olifant te drinken of te grazen. Tegen de tijd dat we eindelijk op onze camping plekje waren, waren we zo blij! En toen bleek ook nog eens dat we weer de beste plek hadden!! Overigens waren de afstanden tussen ons en de volgende tent minstens 200 meter, dus we stonden letterlijk in de wildernis. We zaten helemaal aan de rand, met aan de ene kant een vlakte en aan de andere kant de rivier. Wauw, het was de beste plaats waar we tot nu toe zijn verbleven (lijkt wel alsof we dat blijven zeggen). Omdat we wat tijd over hadden voor de zon onder ging, hebben we nog een kleine tour gedaan (mede mogelijk gemaakt door Tracks4Africa). Tijdens dit rondje ben ik bovenop de auto gaan zitten. Sssshh, niemand vertellen hoor, mocht echt niet, maar het was zoooo leuk! En vervolgens hebben we vanaf ons fantastische kampeerplekje, bovenop de auto, de zonsondergant bekeken. Het was aardig idyllisch, en dit werd eerder versterkt dan aangetast door het feit dat een muis een gaatje in mijn teen beet toen ik Lars knuffelde!!

We hadden besloten om de lange, maar mooiere route terug te nemen, wat erop neer kwam dat we zoveel mogelijk langs de rivier bleven rijden. Toen we een heuveltje over reden, werden we overwelmd door een vallei vol met olifanten! We telden minstens 500 olifanten binnen ons zicht, en waarschijnlijk waren er nog veel meer in het omringende struikgewas. En aangezien dit duidelijk een weg was die vaak bereden werd, waren wij de enige daar. Het was ronduit fantastisch. We parkeerden de auto onder een boom, klommen op het dak en hebben gewoon lekker zitten genieten. Er waren mannetjes en vrouwtjes van alle leeftijden, sommige aan het grazen of drinken, sommige aan het baden, sommige aan het vechten en we zagen zelfs twee kleintjes met elkaar spelen. Er was zoveel te zien dat we gewoon niet wisten waar we moesten kijken. En vervolgens moesten we hier door heen om aan de andere kant van de vallei te komen! Gelukkig hadden we inmiddels geleerd hoe we olifanten konden lezen. Maar er was toch een moment waarop het wel een beetje spannend werd. Op het pad wat we moesten nemen, waren drie vrouwtjes olifanten met een jong… en ze leken totaal niet geneigd om voor ons aan de kant te gaan. We probeerden ze heel langzaam een beetje verder te duwen, maar toen besloten twee enorme stieren hun slurf in andermans zaken te stoppen. Ze kwamen trompetterend op ons af rennen met hun oren wijd open! Ook al wisten we dat het een nep aanval was, het is nog steeds erg eng, want deze dieren zijn echt enorm!! En aangezien we omringd waren, wilden we niet dat ze de rest ook met hun opwinding infecteerden. Dus in plaats van de weg te volgen, besloot ik dat het op dit moment wel oke was om toch maar van de weg af te wijken. Ik ben er vrij zeker van dat mensen het wel zullen begrijpen.