Als een jongen kon je me vaak vinden in de struiken, op zoek naar lieveheersbeestjes, regenwormen opgraven of sprinkhanen vangen. Een hulpmiddel dat ik altijd bij me had, was een vergrootglas, waardoor ik beter kon kijken naar deze mysterieuze wereld vol kleine wezens. Toen ik volwassen was, werd de wereld een stuk groter, maar mentaal heb ik nog steeds de neiging om dit vergrootglas te gebruiken. Nu zie ik een verzorgingsstaat, zoals Nederland, aan de ene kant van de wereld, waarin ik heel hard moet zoeken naar andere wilde dieren dan wat vogels, insecten en knaagdieren. Aan de andere kant van de wereld zie ik een overvloed aan natuurlijke schoonheid, maar een gebrek aan welvaart. Wat mij drijft is om een ​​middenweg te vinden tussen deze werelden, waarin mensen en de natuur naast elkaar kunnen bestaan ​​en kunnen gedijen. Tijdens mijn carriere hoop ik organisaties en lokale gemeenschappen te ontmoeten die gelijkgezind zijn, zodat we ons gezamelijk kunne richten op het creeeren van gebalanceerde toekomst voor de volgende generaties kinderen, welpen, larven en kuikens.

Lars Vermeer heeft ook een bachelor in milieuwetenschappen en een master in bos- en natuurbeheer.