Maar eerst hebben we ons plan aan hen voorgelegd en wilden we meer weten over het beschermde gebiede. De manager van de conservancy werd gebeld en we konden hem de volgende middag ontmoeten. In de tussentijd heeft raadslid Mike ons rondgeleid in de omgeving. We bezochten Sikuzu Village, het dorp direct aan de rand van de conservancy, en de gemeenschapsschool. Deze school is pas een paar jaar geleden opgericht en had nog verschillende problemen, vooral met betrekking tot water. Er is namelijk helemaal geen water en door klimaatverandering waren verschillende waterbronnen in de buurt opgedroogd. De kinderen moeten 2 km lopen om water te halen uit de rivier! En dan heb je ons, de Westerse wereld, en wij vinden het allemaal maar zo vanzelfsprekend dat we stromend water uit de kraan hebben… Een soortgelijk probleem deed zich voor met een project in de gemeenschapstuin. Een zeer succesvolle tuin was hier geplant en onderhouden door de gemeenschap; ze gaven zelfs gratis groenten en geld aan de allerarmsten. Echter, de pomp naast de tuin is een paar maanden geleden kapot gegaan / opgedroogd en water halen uit de rivier is voor deze hoeveelheid planten onmogelijk. We zagen dat alle groenten waren uitgedroogd en er nog maar een paar rode tomaten aand de planten hingen. Dus ook al hadden we een gebied verwacht dat het allemaal onder controle had, ook hier vonden we toch de voornaamste problemen die je vind in Afrikaanse Derde Wereld landen. En, zoals we hier ontdekten, worden deze problemen alleen maar verergert door klimaatverandering. We kunnen dus aannemen dat deze problemen in de toekomst alleen maar toenemen in plaats van afnemen!

Na dit trieste verhaal nam Mike ons mee naar het visserskamp Mabale waar zijn vader en zijn familie in het droge seizoen wonen. Dit is precies aan de rand van het natuurpark. Hij vertelde ons dat er nog steeds mensen leven in het park waar ze vissen en zelfs vee hebben! We zagen deze koeien en de zebra’s gemixt grazen! In het visserskamp ontmoetten we zijn vader en familie, en hij toonde ons de eenvoudige, één jarige huisjes van gras waar ze in wonen. Op de terugweg hebben we nog even drie jonge vrouwen met hun baby’s in de auto gepropt zodat ze niet dat hele stuk naar het dorp hoefden te lopen (kostte ons 15 minuten met de auto, kun je je voorstellen hoe lang dat te voet duurt!).

Toen we eenmaal terug waren, kregen we te horen dat we konden kamperen in de lodge naast het Koninklijk Paleis. Pas later beseften we dat we in de achtertuin van de prins logeerden!!! De volgende dag zouden we om twee uur weer een vergadering hebben. En ik was al helemaal voorbereid op weer zo’n ongemakkelijke traditionele ontmoeting als de dag ervoor. Alleen deze keer zelfs zonder onze vertaler, want hij was er niet!? Maar verrassend genoeg kwamen ze naar ons toe, en zelfs een uur te vroeg. Terwijl we aan het lunchen waren, zagen we een van de induna, de oudste man die meehielp met het opzetten van de conservancy, samen met de manager naar ons toe lopen! Het was een beetje ongemakkelijk omdat we net aan het eten waren, maar ze hebben op ons gewacht op het terrasje van de lodge. Hier kwamen we er eindelijk achter dat de man die in aardig armoedige kleren rond het terrein liep, eigenlijk de prins was… Holy shit, dat was raar, wij hadden gewoon aangenomen met hoe hij eruit zag, dat het een van de jongens was die het terrein verzorgde. Desalniettemin was deze bijeenkomst veel meer casual en konden we antwoorden krijgen op onze vele vragen. De prins was zeer behulpzaam en de manager had geregeld dat een paar jongens ons na de ontmoeting meenamen naar de conservancy. Tijdens deze vergadering leken ze te beseffen dat we niet degenen waren die een lodge zouden komen oprichtten, omdat we met andere intenties naar Afrika waren gekomen. Dit was de dag ervoor ook onze conclusie, vooral omdat we van mening zijn dat dit Simalaha-project al aardig in de goede richting gaat, zowel in gemeenschapsontwikkeling als in natuurbehoud. Met de leiding van de koning van Barotse en de hulp van de Peace Parks en Kaza, zijn er genoeg mensen geïnvesteerd in dit gebied om het succesvol te maken. Als je echter iemand kent, of als je iemand bent die een lodge in Afrika wilt opzetten, dan is dit je kans!!